De drie russinnetjes en de kleine, stinkende Serge

Bij aankomst in Nizhni Novgorod waren we even overdonderd. Wat een chaos! En alles alleen maar in Cyrillisch! Waar moeten we in hemelsnaam heen! Gelukkig hadden we in de trein al wat bussen doorgekregen van een behulpzame russin (nr.1), maar zie vervolgens de bussen zelf nog maar eens te vinden.. :) Gelukkig kwam dat redelijk snel goed, vervolgens was het echter zaak om uit te leggen waar we heen moesten. Na wat gewijs op de kaart was het enigzins duidelijk en de kaartjesverkoopster zou ons waarschuwen als we in de buurt waren. Uiteindelijk bleken we helemaal niet in de buurt te zijn, waarna een ander russinnetje (nr.2)ons verder heeft verwezen. Uiteindelijk stonden we in de goede straat, alleen hadden we er beide niet aan gedacht het adres op te schrijven.. :s Gelukkig kennen ze in rusland ook umts en was mijn mailbox zo geopend! :) Het hotel bleek een soort tijdelijk studentenonderkomen te zijn met een nachtklok om 11 uur, wat een beetje jammer was, maar verder zag het er erg goed uit!
Eerste dag in NN zijn we in het (geheel onterecht genoemde) Zwitserlandpark gaan ontbijten, waarna we de stad in trokken. Na een paar goeie cappucinos gingen we op zoek naar een restaurant dat aanbevolen werd in de lonely planet. We stonden een beetje over de promenade te dwalen met het boekje in de hand, toen we opeens werden aangesproken door russinnetje nummer 3! (Nina) Of we hulp nodig hadden? Ja, is goed hoor! Ze wist nog wel een goed Ukrains restaurant, wat ze ons wel even zou wijzen. Maar eerst moest ze nog even langs de uni, en als we het leuk vonden mochten we wel meerijden. Aangezien we wel benieuwd waren naar hoe mensen het Russische verkeer overleven gingen we mee! En maar goed dat ze een VW tourag had en geen ouwe lada, want er zijn geen drempels, maar des te meer kuilen.. Bij de uni moest ze even snel iets pakken en wij maakten van de gelegenheid gebruik om even naar de wc te gaan.. En wat een voorportaal van de hel was dat! Kokhalzend en naar adem riekend strompelde ik weer naar buiten en zijn we nog even een stukje door de faculteit gelopen. Ze had het nog even over een beroemde russische mathematicus waarnaar de faculteit vernoemd was, welke had bedacht dat parallele lijnen niet bestaan, omdat ze in de oneindigheid altijd elkaar zullen raken.. Dat idee is vast ontstaan na een fles vodka.. Dan gaan alle lijnen elkaar raken.. :p
Ze studeerde zelf ook iets mathematica en informatica achtigs, precieze benaming is mij ontschoten.
Vervolgens door naar het restaurant! Ze at zelf ook mee, dus dat was wel handig, alhoewel ze ook gewoon een Engelse kaart bleken te hebben. Op aanraden van haar en van de serveerster groene bjorst (niet te verwarren met gurst ;)) genomen. Niet bijzonder, maar goed weg te krijgen. Alleen de piepers erin had van mij niet gehoeven.. Zij had zelf een soort koude koolsoep, die stukken lekkerder was! Raad die dan aan! :p Vervolgens kregen Gerard en ik een stuk varkensvlees met een soort kaas/knoflook vullig en wat spek eromheen. Dit was wel lekker, maar ik zat al behoorlijk vol van de soep waardoor je er toch wat minder van geniet. Ondertussen natuurlijk nog goed geouwehoert, zo had ze in zelf een aantal maanden in Zwitserland gestudeerd en ging ze daar ook weer naar terug (ze kon ook goed Duits trouwens).
Na het eten zijn we volgevreten weer terug naar de auto gekropen, waarna ze ons nog langs een boekwinkel reed (daar hadden ze een engelstalig boekje over de architectuur van NN) en naar een uitzichtpunt. Het was ondertussen echter steeds harder gaan regenen, dus ver konden we niet kijken, maar ik heb wel een mooi filmpje (inclusief bliksem op de achtergrond) kunnen maken! :)
Vervolgens bracht ze ons nog even naar het 'hotel', waar ze met een noodstop voor stopte terwijl er mensen achter ons reden.. Ook in Rusland kunnen vrouwen dus niet rijden.. ;)
De volgende dag ontbeten met een lekker ham/kaas ei, waarna het Kremlin van NN, oftewel het oude stadscentrum, op ons programma stond. Afgezien van een T34 tank en wat ander legermateriaal was daar echter niet veel te beleven. Het was die dag echter soort van Russisch bevrijdingsdag, of dag van de grote patriottische overwinning zoals ze het zelf wel zullen noemen. Er stond daarom een groot podium, waar de Russische B-artiesten zich vrolijk op uitleefden. Helaas geen Shantal of andere Balkan Beatz achtige tafarelen, dus ook dit hadden we snel gezien.
Na weer wat verder gelopen te zijn kwamen we langs een elektronicawinkel (we zijn al een aantal dagen op zoek naar een minijack verlengkabel) en hier bleken ze er eindelijk 1 te hebben! Joepie! :) Daarna heeft Gerard nog het NN architectuur boek gekocht en zijn we gaan eten bij de 'kippieketen'. Geen idee hoe het heet, maar ze zitten overal en ze hebben een kip in het logo. Goed gegeten; lekkere griekse salade en een goeie vleesspies. Lekker goedkoop ook, daar houden we van! :)
Daarna naar het station, tassen opgehaald (deze hadden we van te voren even gedumpt) en in de trein gestapt. Tenminste, nadat de treinmuts eindelijk door had wat onze paspoortnummers waren.. Dit werd onze eerste lange etappe en deze keer hadden we ook echt een 4 persoons coupe met slaapbanken (en een plastic bloemstukje), ipv gewoon stoelen zoals tijdens de vorige rit. Het eerste deel van de reis zatten we alleen, maar bij Kirov (ongeveer op de helft) kwam er nog een rus bij. Ik lag net te slapen, dus half wakker een beetje onze troep weer onze kant op gesleept. Gelukkig viel het wel mee, we hadden er wel rekening mee gehouden dat er misschien nog iemand bij kwam.
Volgende dag, of eigenlijk dus vanmorgen, nog even proberen te kletsen met onze Rus. Hij kon echter geen woord Engels, dus dat werd lastig. Met behulp van het Russisch hoe&wat boekje nog wel zijn naam te weten gekomen (Serge), dat het weer slecht bleef (hoewel het nou droog is) en we hebben hem weten te vertellen dat we net afgestudeerd waren.
De aankomst in Perm was een stuk relaxter dan in NN. Een stuk minder chaotisch, rustiger en we beginnen er denk ik ook een beetje aan te wennen. Sowieso gaat het cyrillisch lezen ons steeds beter af, waardoor we de weg aardig goed kunnen vinden.
Naar het hotel gelopen (hotel Ural), waar we voor de prijs nog best een leuke kamer hebben, en daarna op zoek gegaan naar een internetcafe. Het internetcafe en de touristinfo uit de reisgidsen bleken beide echter niet meer te bestaan op de aangegeven locatie, ze bleken tegenwoordig gewoon in ons hotel te zitten.. :) En nu dus (speciaal voor jou! Trouwe volger van mijn weblog!) een behoorlijk verhaal getypt.
Tot de volgende update!

Daswiedanje!
Thijs